Pubblichiamo di seguito una poesia di Sergio Proia La poesia è stata scritta da Sergio Proia (Presidente del consiglio comunale e Presidente del Circolo PD Fontana Liri) in occasione della presentazione del libro “Fontana Liri 1940-1945: appunti per una storia”. VATTÈNN’, VAGLIÒ!
Da nn’a part’ so stat’ fortunàt,
n’n sò vist la guerra, nn’era ancora nàt,
ma gl’ uòcchie gliùcid scì, i l’ facc’ appès.
Raccònt’m, dimm’ ch’è succiès?
Ma tu ch n’ uò sapè, sì nà criatura,
i m’accurgeva ca t’neva paura.
Sfullàt’ all’ vrùtte, alla Selva, a gliù Casal’.
Viecchi’e, vagliùn, femmn’, chi steva mal.
Muort’, suldat’, fam’, sang’,
le patat’ d’Avezzan’, lu sal’ ch’ ammanc’,
le bomb’, le cas’ spallat’,
gli strìll, le strad’ sfasciat’,
la Pulv’riera che brucia, Cassìn d’strutta,
la guerra, ch’è brutta!
Ma tu ch’uò ,vagliò, statt’ zitta, m’ sì stufat!
Gliù pont’ dell’ sètt’ luc’ saltat’.
T’desch’, Pulacch’, Zelandès’,
Marucchìn, N’dian’, Canadès.
Zitt’ vagliò, n’tiè sapè nient’
d’ chell’ ch’è succiès a cierta gent’.
G’rmania, Grecia, Rodi, Albanìa.
R’ v’nì a pèt, na b’cicletta arrubbàta p’ la via.
Chi c’è r’mast iècc, chi s’ ne ‘it?
Iàmm’, racconta, sì f’nit?
Cùmm c’era? Cùmm steva la gent’?
Vattènn’ vagliò, vattènn’ alla casa, n’ sacc’ nient’.
Uogli’ stà accucì, senza pensà,
fin a quànn me ne vad a fa frecà!