Pubblichiamo la poesia di Sergio Proia “Gliù scarpar”.
Gliù scarpar
N’ iuòrn iètt a Rocch’, gliù scarpar
P’rchè fra tutt era gliù men car.
Féc’ie ncullà na pezza de sola
i attunnà du tacch’ cu’ lla mola.
Steva dent a’nna cantina senza repùs,
ce puzzava d’ mastic’e i d’ chius.
Iss, cull s’emenz ‘mmocca,
p’stava gliù martiegli’e alla scòcca
i cantava, canzon vecchi’e, scurdat’e
ch’e raccuntavan’ stori’e passat’e,
f’enit mal’e. La voce iscieva roca
i la voglia d’ fatià era propria poca.